The 100 Miles Of Amsterdam 2015

Toegegeven, de dag begon bepaald niet zonder tegenslag. Net 20km van de thuisbasis in Hellevoetsluis geeft de redactionele Studebaker Erskine plotsklaps de pijp aan maarten. De soepel lopende zescilinder is van het een op het andere moment stil en is niet meer aan de praat te krijgen. Een blik onder de motorkap maakt al snel duidelijk dat de situatie terminaal is. In het 87 jaar oude gietstuk waarmee de stroomverdeler aan de dynamo vastzit prijken een paar fonkelnieuwe gaten. Einde verhaal. In eerste instantie worden we van de vluchtstrook A15 weggesleept naar Vlaardingen, maar dankzij bemiddeling van een toevallig aanwezige Wegenwacht krijgt de berger in kwestie toestemming om ons naar Hellevoetsluis terug te brengen. Daar aangekomen zetten we een accu in de MG-TD die al bijna een jaar stil staat en na de nodige startpogingen komt de motor tot leven. Op naar Haarlem, want ook al doen we buiten mededinging mee (de TD is uit ’52 en dus véél te modern), we doen in ieder geval mee.

Na een kleine omweg (hadden we hier niet naar links gemoeten? Ja dus) arriveren we net op tijd voor het eten op de grote markt in Haarlem, waar inmiddels de duisternis is gevallen. Als je zo een blik werpt op de aanwezige vooroorlogse auto’s dan vallen tweedingen op: de verschillen tussen de merken waren vroeger aanzienlijk groter dan nu, en in de eerste periode van zijn bestaan een werkelijk stormachtige ontwikkeling door. De oudste auto’s uit deze rit zijn nauwelijks meer dan een gemotoriseerde koets, terwijl er bij de modellen van vlak voor de oorlog een aantal meerijden waarbij zelfs onze na-oorlogse MG ouderwets aanvoelt.

Citroën garage
De startvlag gaat om 19.00 uur omhoog, waarna met een korte interval alle auto’s van de grote markt vertrekken. De route voert zo’n beetje in een rechte lijn de stad uit, de donkere polder in, naar Amsterdam. Na een interessante route door de Amsterdamse binnenstad, waarbij ook de nodige sponsoren worden aangedaan, volgt er een special stage in de voormalige Citroën garage aan het Stadionplein. In de pikdonkere en spekgladde garage is het zaak zo snel mogelijk naar de tweede verdieping omhoog te rijden en vervolgens weer naar beneden. Vervolgens linksaf de garage uit, en onder station Rai door, om uiteindelijk weer het Noord-Hollandse polderlandschap in te gaan. Dit jaar in de richting van Vinkeveen.

Regendruppels
Het weer is tijdens deze 100 Miles teleurstellend zacht. Waar de eerste editie moest worden afgeblazen wegens te grote sneeuwval, en er in de voorgaande jaren nog heel wat werd afgeglibberd en gegleden op ongepekelde dijkweggetjes is er nu van ijzel of sneeuw geen sprake. Een paar regendruppels en een flinke windvlaag, dat is zo’n beetje het ergste dat er qua natuurgeweld over de deelnemers wordt afgeroepen.

Het routeboek van The 100 Miles bevat uitsluitend oude stafkaarten waarbij de ingetekende pijlen volgens de kortst mogelijke route gevolgd moet worden, en dat is vrij voor de nodige interpretatie. Zeker gezien de kaarten al behoorlijk op leeftijd zijn en er in de bouwzieke randstad behoorlijk wat is veranderd. Het deelnemersveld van 50 auto’s waaiert daardoor al snel uit door de omgeving.  In de stikdonkere polder is het moeilijk navigeren. Een zijstraatje zie je gemakkelijk over het hoofd, en met de smalle wegen is het moeilijk keren. Een industrieterrein vlak bij Amsterdam zorgt voor de nodige hilariteit. Uit alle windrichtingen komen vooroorlogse auto’s en vrijwel niemand vind in een keer de juiste route. Na het nodige gepuzzel en gevloek staat ook de MG weer in de juiste richting waarna het door gaat de polder in. Anders dan voorgaande edities zijn er tijdens deze 100 miles een aantal controlepunten waarbij er even gestopt kan worden voor koffie, warme chocolademelk en de nodige foto’s.

Middernacht
Onderweg was er nog een mooie tussenstop bij de autocollectie van Paul Kok, met onder meer een tweetal bijzondere Facel Vega’s. De middernachtstop  met de traditionele Snert en roggebrood was dit jaar bij het prachtige Healey-museum in Vreeland. Naarmate de finish vorderde kwamen we in een stoet van zo’n vijf klassiekers terecht en daar bleek al snel de kracht van een goede navigator. Drie voorgangers gingen naar links, maar Navigator Rob was resoluut: Rechts! En hij had gelijk, want na een aantal minuten hadden de voorgangers zich weer aangesloten en waren we de voorste in de rij. De finish bij het Haarlemmermeerstation in Amsterdam werd omstreeks half twee bereikt. Mede door het zachte weer waren er nauwelijks uitvallers dit jaar. Daardoor mocht team Classic Proof, oh ironie, met de Bad Luck Prize naar huis. Het wedstrijdelement was dit jaar buiten beschouwing gelaten, maar er waren wel prijzen voor de meest originele auto. In de Edwardian klasse ging deze naar de Chalmers uit 1913 van Robert en Matthey Abrey De 41/2 liter Bentley van Peter Little en Louise Catledge won deze prijs in de Vintage klasse en de Riley MPH uit 1933 van Luc Brands en Karel Bastiaansen won de prijs in de Post Vintage klasse. De prijs voor beste originele auto overall ging naar de Stutz Straight 8 uit 1929 van Theo Tangelder en Peter van Giersbergen.

De 2015 versie van the 100 miles of Amsterdam kenmerkte zich door veel genieten, en een leuke uitdagende route, maar door het mooie weer was het niet echt afzien. En eigenlijk hoort dat er wel een beetje bij. •

Bekijk hieronder de korte video van de Grote Markt in Haarlem, die we nog snel schoten voordat we zelf achter het stuur stapten.